CASPAR DAVID FRIEDRICH heeft in de vroege jaren 1800 een iconisch werk geschilderd Wanderer über dem Nebelmeer: een wandelaar op de rug geschilderd die over een nevelmeer kijkt, vroeg romantisch, en dat thema heeft Hans Vandekerkhove lange tijd geboeid. Hij heeft er een moderne interpretatie aan gegeven. Hans Vandekerkhove wandelde ook veel, overal in Europa, en zijn impressies schilderde hij op zijn doeken. Die ‘Rückenfiguur’ kwam steeds terug in zijn werken: een eenzame solitaire mens in een groot landschap, starend naar de einder omdat daar een betere toekomst gloort. De uitbeelding van de menselijke figuur en de evasieve zoektocht naar paradijselijke toestanden vormden een constante in zijn oeuvre. Hans Vandekerkhove schildert in sobere toonaarden, dikwijls oranje, groen of blauw, zijn lievelingskleuren. Hij zet eerst de toonkleur aan en met lichte kleurvariaties van de grondkleur schildert en tekent hij dan het landschap uit, zeer vaak met kleurlijnen: bergen, de horizon, de vegetatie, de rimpels in het water. Tenslotte schildert hij dan de menselijke figuur uit in een lichte kleur. Ieder schilderij is daardoor zeer harmonisch van kleur. Zonder veel kleur te gebruiken en met een rustige schildertechniek kan hij sfeervolle doeken schilderen: nooit uitbundig, maar zeer aangenaam om naar te kijken. Geleidelijk is er meer kleur gekomen in zijn latere werken en zijn onderwerpen zijn ook meer gevarieerder geworden. In zijn laatste werken komt het architecturale meer op de voorgrond, maar de rust en de sereniteit is gebleven in zijn werk. Hij heeft al een groot en mooi oeuvre bij elkaar geschilderd.

‘Ik probeer ook vanuit een sterke structurering te werken om een poëtische emotionaliteit te bereiken. Dat is iets wat lijnrecht tegenover veel hedendaagse kunstenaars staat die vanuit een bepaalde vaagheid of wazigheid vertrekken. Mijn werk is daar tegenover altijd zeer helder geweest. In mijn werk is het begrip klaarheid altijd essentieel geweest: zowel de scherpte van het beeld, de transparantie van de kleuren als de helderheid van mijn motieven. Alles moet bij elkaar komen als bij een sterrenhemel.’