DARIO PEREZ-FLORES

Kunst moet een intellectuele ruimte bieden en een vrijheid in de verbeelding. Als men het werk van Dario Perez-Flores bekijkt, valt die enorme artistieke en intrigerende inspiratie op in een beheerst gebruik van kleur, gesteund door de rust en sereniteit die een meetkundige structuur kan bieden.

Na zijn studies aan de academie van Valencia in Venezuela maakt hij tussen 1961 en 1970 mobiele kunstwerken in plexiglas. In 1971 trekt hij naar Parijs en ontmoet er landgenoten als Jesus Soto en Carlos Cruz-Diez. Samen ontwikkelen zij een optische en kinetische kunst. Hun werk beoogt een synthese van de kunst te zijn met geometrische vormen die spelen met kleur, licht, schaduw en reflecties, en met beweging, hetzij virtueel in de perceptie van de toeschouwer, hetzij effectief, aangedreven door de wind of elektriciteit. Hun werk kenmerkt ook een perfecte haarscherpe uitvoering ervan, zoals alleen geometrie kan zijn. Zij waren de promotoren van deze optische-kinetische kunst.                                                                                           

De kunst van Dario Perez-Flores is gekenmerkt door een sterk kleurgebruik maar vooral ook door een delicaat verticaal lijnenspel op het doek. Dit wordt versterkt door het gebruik van één of meerdere groepen hangende stalen pianosnaren die diametraal opstaand op het doek gemonteerd worden. Tegenover de subtiele gradaties van de kleurenbanen op het doek bewerkstelligen zij  zowel een drie-dimensioneel ruimtelijk effect, een zacht harmonieus klankeffect als een intrigerend kinetisch effect.  ’Prochromatiques’ noemde hij deze werken. Hij woont en werkt nog altijd in Parijs.