Arp werkte met gescheurd papier;                                                     

Matisse met uitgeknipt papier;

Hains met verscheurde affiches;                                                          

Pavlos werkt met versnipperde affiches.

Pavlos heeft lang met gekleurde papierstroken gewerkt die hij volgens de wetten van het toeval liet samenvallen. Later knipte en vouwde hij affiches als waaiers tot bomen en bloemen en maakte hij vreemd drie-dimensionele stillevens waarin fruit, glazen en flessen een eigen transparant leven leiden.

Pavlos ging verder in op het onzekere resultaat van het scheuren van papier en de verrassingen die er uit konden ontstaan. Hoofdzaak was altijd de geschikte affiches te vinden met het gewenste kleurprofiel. Een eerste abstracte fase werd gevolgd door een periode waarin hij allerlei objecten maakte. Dan werd de natuur veroverd. Het gras. Het water. Met gescheurd papier als golven. Met geknipt papier als gras of koren: marines, velden, wolken, landschappen, in kleine en grote formaten.

Voor Pavlos gaat het hier slechts om een voorwendsel. Een voorwendsel dat aantoont dat de innerlijke natuur van de kolorist zich altijd onvermijdelijk openbaart, onafhankelijk van het gebruikte materiaal. Kleurrijk is het inderdaad. Zijn kunst oogt vriendelijk, eenvoudig, speels, inventief, probleemloos, poëtisch zelfs en dat met enkel geknipt affichepapier. Arte povera op zijn best.

Pavlos, de kolorist, heeft een lange weg afgelegd maar heeft een uniek oeuvre samengebracht.