ANDRE NAVEZ

Harmonie, sereniteit en gevoeligheid zijn sleutelwoorden in het werk van André Navez. De minimalistische soberheid in de opbouw van zijn werken getuigt van zijn uitzonderlijke compositorische beheersing van zijn werk. Vlak en lijn, licht en schaduw, glad en ruw, alles is complementair in de harmonie van dit plastisch spel. In zijn speurtocht naar de essentie trekt hij door de geoxideerde landschappen van de materie op zoek naar sereniteit en innerlijke stilte. Met cement, pigmenten en oxiden realiseert hij een subtiel kleurgebruik – lang niet altijd zwart zoals dit werk. Voeg daarbij het plastische spel van materialen, die spelen met de contrasten: de schaduw en het licht, het gladde en onbewerkte, het volle en de holte, de lijn en het platte en men neemt intuïtief waar dat alles wat men ziet, complementair is.

André Navez is voornamelijk op zoek naar wat hij resonantie noemt. Het verklaart waarom zijn werken soms in diptiek verschijnen, waarvan beide delen, hoewel volstrekt verschillend, samen perfect in harmonie vertoeven. Alsof ze een diepgaand, grenzeloos gesprek voeren met elkaar. Sereen en harmonieus. Apart zouden ze niet veel te vertellen hebben, maar samen vormen ze een coherent verhaal.

Het oeuvre van André Navez is een ‘l’art pauvre’ in al zijn volledige puurheid. De drager is nauwelijks tastbaar, het is als het ware niets op niets. Het oppervlak is een subtiel monochroom reliëf dat ons ons. aanzet om diep in de materie door te dringen. Wanneer men in het universum van André Navez binnen gaat, is men stil en kijkt met toe, verbaasd om zich goed te voelen, sereen, gerustgesteld.

De kunstenaar gaat naar het essentiële. Bij hem geen gewelddadige woorden. Met een uitgesproken soberheid neemt hij ons mee in de wereld van het onbedoelde, het niet-opgelegde. De delicate rijkdom aan nuances in tint en materie versterken de drang tot contemplatie. Uit de abstractie distilleert André Navez een weldadige rust, een universum van stilte.