POL MARA

Pol Mara heeft een zeer gedegen opleiding gehad, kon alle schilderkunstige technieken aan en heeft een gevarieerde loopbaan gekend. Tijdens en na de oorlog schilderde hij figuratief, maar halverwege de jaren vijftig evolueerde hij naar een sterke lyrische abstractie. Na een reis door de V.S. schakelde hij terug over naar figuratie en dreef hij mee met de pop-art stroming, zowel qua onderwerp, in zijn geval de vrouw, als qua felle kleuren. Na 1975 verdwenen de heftige kleuren stilaan en schilderde hij doeken in een meer gedempte hoofdkleur-toonaard, dikwijls blauw of beige. Zijn onderwerpen werden verder geleidelijk complexer en barokker wat betreft compositie.

Pol Mara was in de eerste plaats een virtuoos tekenaar en werkte met alle technieken, ook met zeefdruk maar vooral met verfkrijt en aquarel.  Hij schilderde op zijde dat een fijnere weving heeft en dichter bij papier staat. Hij kon daardoor de fijnere details en nuances van een tekening op een doek brengen, beter dan met olie- of acrylverf. Daardoor kon hij die subtiele schakeringen aanbrengen en kon hij altijd blijven werken op de structuur van het doek zelf alsof het papier was. Daarmee ademde het doek als het ware en bleef er ook altijd een zachte waas over het doek hangen. Als virtuoos tekenaar kon hij daarmee zijn typische stijl en techniek ontwikkelen. Een werk van Pol Mara is altijd meer getekend dan geschilderd.

Pol Mara werd zonder twijfel de belangrijkste Belgische schilder die kon worden gesitueerd in het breder kader van de pop-art. Beelden aangebracht door de moderne maatschappij verwerkte hij in poëtische taferelen met als devies: the Medium is the Message. De vrouw bleef meer dan drie decennia het centrale uitgangspunt van zijn schoonheidsbeleven. Mara’s wereld is altijd een subjectieve wereld en zijn vrouwen zijn altijd verschijningen. In zijn werk verschijnt geen model, geen ding dat niet zou verwijzen naar de menselijke zintuiglijkheid. De verhalen die Pol Mara in zijn doeken lijkt te vertellen laten nooit hun afloop raden.