ANTONIA LAMBELE

Geometrische abstracte beeldhouwkunst en licht gaan altijd samen hand in hand omdat men op een gecontroleerde manier wil werken met licht, transparantie, schaduw, reflectie en lichtbreking. Maar Antonia Lambelé gaat hierin nog verder en maakt zoveel mogelijk gebruik van nieuwe materialen die voor haar nieuwe mogelijkheden scheppen.

Zij werkt  met geometrische beelden in plexiglas, dat duurder is dan marmer. Plexiglas laat haar toe om nog meer met licht, transparantie, reflectie, lichtbreking en lichtinterval te werken die haar geometrische vormen uitlokken. Haar beelden zijn in wezen architecturaal, maar door haar inventief zagen, slijpen en polieren weet zij een ganse caleidoscoop van verschillende lichtkleuren en reflecties te ontlokken aan ieder beeld. Zij speelt met het licht in volumes en oppervlakken op haar eigen manier dermate dat voor de toeschouwer de perceptie ervan telkens verandert wanneer hij zich verplaatst. Daarmee komt ze dichtbij de kinetische kunst, een stapje verder in de geometrische kunst.

Antonia Lambelés werk demonstreert hoe getal en maat, geleid door creativiteit en sensibiliteit, resulteren in poëzie van verhouding en verdeling, van ritme en relatie.

Zij maakt ook geometrische schilderijen helemaal in het wit, maar waarbij ze verschillende geometrische vormen aanbrengt op het doek dat zij op een houten drager spant. Soms met naaidraad, soms met houten plaatjes maakt ze geometrische figuren op het doek. Daarmee creëert zij een reliëf-structuur op het doek dat zij dan helemaal volledig in het wit schildert. Het resultaat zijn witte, serene, rustige doeken wars van iedere oppervlakkige overdaad.

De aandacht die ze in haar werk heeft voor het materiaal en voor de volmaakte afwerking, zijn kenmerkend voor haar formeel uitgepuurde sculpturen en schilderijen.