JAN DRIES

Licht en vorm zijn essentieel bij geometrische beeldhouwkunst, zoals het menselijk lichaam bij de figuratieve beeldhouwkunst. Jan Dries heeft altijd met marmer gewerkt en dan nog met Carrara-marmer omdat het een fijne kristallijne structuur heeft die het licht doorlaat. Hij polijstte zijn werken nooit helemaal glad maar hij borstelde die totdat er een fijne korrel overbleef, die glinsterde in het zonlicht. De lichtinval was voor hem heel belangrijk en  was de drijfveer om een werk te maken.

"Licht en donker bepalen voor wat ik in het marmer tot een vorm wil omvatten. Het licht krijgt door de bezieling in een bepaald volume een eigen leven. De veranderlijkheid van het licht binnen het karakteristieke van de vorm is het andere van het ene wat men met de ruimte voorstelt. Het ene is het andere. Een dergelijk beeld dat tot een lichtbalans is gebracht heeft in wezen een meditatieve dracht, een soort altijd: een ondefinieerbaar eigen zijn, die een a-dimensionale ruimte in tijd heeft doen ontstaan…."J.D.

“Licht en transparantie zijn eigenschappen waarmee ik graag werk. Vanuit een bolvorm is het beeld tot een absolute balans gebracht. Dit beeld staat in het volle leven, ik heb er eeuwen aan gewerkt.”J.D.

Dries raakte gefascineerd door witte Carrara-marmer waarmee hij zijn ‘meditatieve stenen’ maakte. De veelal abstracte maar monumentale vormen symboliseerden de zoektocht naar de verhouding tussen licht en donker. 

Zijn gebalanceerde beelden stralen evenwicht, harmonie en sobere gratie uit. In  hun  abstracte eenvoud onttrekken ze zich aan het natuurgetrouwe, zodat enkel essentiële ideeën resteren – soms dialectisch met elkaar in spanning. Jan Dries werd gelieerd aan de Zero-beweging en de Nul-groep.