XAVIER VISA

Xavier Visa volgde een klassieke schildersopleiding aan de academie van Barcelona. Vervolgens zette hij de stap naar de hedendaagse schilderkunst, met respect voor de traditie. Met een oud fototoestel schiet hij beelden in zijn stad. De foto’s zijn dikwijls onscherp of fout belicht. Het is deze sfeer die hij in olieverf overbrengt op het canvas. Het doet denken aan de werkwijze van Gerard Richter, maar Visa geeft er een eigen dimensie aan.

Gebaseerd op de techniek van oude meesters, werkt Visa ook nog op houtpanelen van centimeters dik. Als ondergrond brengt hij een witte kalklaag aan – gesso, genaamd – waarop hij verschillende transparante olieverflagen schildert. De verschillende transparante verflagen versterken de kleuren van de wazige beelden en creëren een mysterieuze sfeer. Je ziet anonieme mensen in onherkenbare steden. Bovendien plaatst hij op de contouren van zijn figuren ‘lichtpunten’ waar het zonlicht weerkaatst wordt. Dit trekt de aandacht, maar terzelfdertijd wordt hierdoor het beeld nog meer naar achter geschoven en wordt de wazigheid die over het doek hangt nog meer versterkt.

Xavier Visa is een schilder van de stad, pleintjes, parken en mensen, maar niets is duidelijk herkenbaar, alles blijft op afstand, en toch voelt iedereen zich vertrouwd met de beelden. Het zijn vriendelijke alledaagse beelden, maar hebben iets unheimlich over zich. Zonder veel uiterlijk vertoon vallen de schilderijen van Xavier Visa op omdat de verborgen gevoelens, de stilzwijgende blikken van de mensen, de ontmoetingen zonder contacten welbewust aankaarten op het doek. De eenzaamheid bij de zoekende jonge mensen wordt niet verzwegen, de moeilijkheden bij menselijke relaties blijven open. Zijn kleuren, die variëren van groen naar grijs en dan naar blauw, maar soms ook vuurrood versterken de suggestie van eenzaamheid tussen de mensen.