PIET RAEMDOCK

Piet Raemdonck is voornamelijk bekend als schilder. Hij hanteert klassieke schilderkunstige genres: het landschap, het stilleven, het interieur. De menselijke figuur komt, op enkele uitzonderingen na in zijn vroegere werk, slechts in de marge aan bod. In zijn werk van  verschijnen, zowel in het onderwerp als in de uitvoering, romantische elementen. Tegelijk dialogeren in zijn werk figuratie en abstractie. Soms maakt het onderwerp zich kenbaar, dan weer weinig of niet. De kijker moet er dan naar op zoek gaan.

‘Kleur is een leitmotiv in mijn werk en het schilderen en plain air verdiept mijn beleving van kleur. Je kan naar een schilderij kijken als naar een groep kleuren die convergeert en divergeert. In en uit. Op en neer. Ik ben vol ontzag voor hoe licht de dingen verandert.’

Binnen het schilderij plaatst Piet Raemdonck kleuren en vormen tegenover elkaar. Er wordt een spel gespeeld van vervaging versus nadrukkelijkheid. Soms vloeien de dingen in elkaar over, soms wordt een vorm krachtig afgebakend. In recenter werk verschuiven klassieke manieren van weergave naar de achtergrond. Ze maken plaats voor naïviteit en geometrische abstrahering. Piet Raemdonck bevraagt de beeldgrens: de randen van het werk zijn vaak onduidelijk, ambigue. Waar begint het schilderij? Waar eindigt het?

‘Ik kijk vaak naar architectuur met een kinderlijke blik, alsof een gebouw er enkel staat “pour le plaisir des yeux”. Ik zie een ontzagwekkende constellatie van vormen, schaduwen, openingen, kleuren en lijnen. Iets waarop je een droom kan projecteren. In verschillende van deze werken zit een barrière: je  moet voorbij een obstakel om te worden toegelaten tot de droom.’ P.R.