LISMONDE

Lismonde heeft gans zijn leven uitsluitend in wit-zwart gewerkt. Hij was eigenlijk kleurenblind maar dat heeft hem niet belet om een uniek oeuvre te realiseren dat origineel is, direct herkenbaar, dat niemand kon nadoen en waarmee hij overal bekend geworden is.  Hij is eerst figuratief beginnen tekenen maar vanaf de jaren vijftig is die figuratie geleidelijk verdwenen omdat ze hem geen voldoening meer gaf. Hij is verder gegaan in een lyrische abstractie die hij steeds meer uitzuiverde. Ruimte, beweging en ritme wilde hij weergeven. Hij gebruikte daarbij slechts één grafisch element: de lijn, maar dan in alle mogelijke vormen. De lijnen waarmee hij  een compositie opbouwt zijn altijd fijn, vluchtig, fragiel en kwetsbaar, alsof het houtskool nauwelijks het papier raakt en de ganse tekening in een haal zou kunnen weggevaagd of weggeblazen worden. Om dat effect nog te versterken is hij later beginnen te tekenen op rijstpapier, “omwille van zijn broosheid en doorzichtigheid, waarbij haast geen kracht bij het tekenen kan gebruikt worden”(Lismonde).  Hij heeft hierin een ongezien meesterschap bereikt.  Zijn tekeningen zijn uitermate licht, ijl en zorgvuldig gestructureerd: dikwijls met een grotere densiteit van strepen en lijnen in het midden – de kern die de eerste aandacht trekt - en dan lijnen die uitwaaieren naar buiten: zeer poëtisch en fantasierijk.

“De tekening is voor mij een soort projectie in drie dimensies: hoogte, breedte en diepte en die diepte is een residu uit de natuur, een universum waarin de verbeelding of de beweging van het oog hun kans krijgen. Zoals in de natuur men naar links, rechts, voor- en achterwaarts kijken kan, zo moet men dat ook in mijn tekeningen kunnen. En ik tracht dat meer en meer te bereiken door een bepaalde diepte, een perspectief, zo je wil, te evoceren via vermenigvuldiging van de ruimten, gebroken en ingewikkelde perspectieven, de meest onwaarschijnlijke vluchtlijnen die allemaal in éénzelfde richting worden georganiseerd. Het resultaat is derhalve een soort geestelijk landschap zonder huizen, zonder bomen maar met een bewuste dieptewerking.” (Lismonde).