KOEN FILLET

Dit zijn twee schilderijen uit een serie van zes doeken, plus zes kleine paneeltjes en één groot doek, samen ‘The Trail’ genaamd, allemaal variaties op hetzelfde onderwerp: een vervallen loopbruggetje ergens langs de Schelde. Koen Fillet verlegt in elk schilderij zijn focus. De ene keer zijn dat de doorgezakte treden, de andere keer de plek waar de witte balken samenkomen, nu eens de kopse kant van de leuningen, dan weer het woekerende struikgewas, en, ten slotte, een close up van de witte leuning – een forse, stevige balk als een streep door het beeld. Maar kijk goed, want in het wit zitten vele nuances. En ook in het zwart, dat Fillet zelf mengt op basis van rood en groen, waardoor het er telkens weer anders uitziet.

Dit zijn figuratieve schilderijen maar het boeiendste voor Koen Fillet is het abstracte spel van de witte balken in het figuratieve van de groene vegetatie. De schilder geeft gewicht aan een op zich onbetekenend detail: een witte, krakkemikkige looptrap. Hij kijkt weg van de waan van de dag. Hij geeft zijn ogen de kost en laat de tijd in de verf stollen. Hij schildert zo lang tot het ding bezield wordt, een lading krijgt. Tot we verbluft kijken naar een oorverdovend stil tafereel. De witte looptrap is een aanleiding, een voorwendsel om te kunnen schilderen.

In essentie gaat het Koen Fillet om de verf en het schilderen. Naarmate hij op groter formaat is beginnen werken, is hij opzettelijk almaar minder nauwkeurig, minder precies gaan schilderen. Het grotere formaat gaf hem meer armslag. Het is die driestheid van schilderen die deze reeks bijzonder boeiend maakt. Door in te zoomen en uit te vergroten kan hij almaar brutaler schilderen, almaar abstracter. Fillet kan in deze grote formaten zijn mogelijkheden aftasten. Het gaat dus om het genot van het schilderen, het zich laten meesleuren tijdens het schilderen. Maar schilderen is mensenwerk en hard labeur. Verf is weerbarstig. Er is veel verf nodig om smeuïg te kunnen borstelen. Hij schildert zo lang tot het ding bezield wordt, een lading krijgt, zich in het oog nestelt om niet meer weg te gaan.  Koen Fillet heeft zijn werkelijkheid in de verf gezet en met bravoure.