JAN DE VLIEGHER

Jan De Vliegher schildert stillevens druipend van de verf. Hij schildert alla prima, nat op nat, hij wacht dus niet tot één verflaag droog is om verder te schilderen. Hij kan daardoor niet corrigeren: het moet snel en direct juist zijn en dat vergt een grote trefzekerheid. Dat leidt wel tot schilderijen die boordevol leven en kracht zitten. De verf is zeer sensueel, tactiel, smeuïg en romig. Je hebt de indruk dat de verf nog nat is. De vele verfspatten versterken die indruk. Zij zorgen voor extra kleur op het schilderij en verhogen de spontaniteit en de levendigheid ervan.Jan De Vliegher schildert zeer energiek en fysiek, niet uit de pols, maar uit de schouder, met brede, vinnige kronkelende verfstrepen, wat een zeer gedegen vakkennis veronderstelt. Alles is goed voorbereid via tientallen foto’s op computer: de compositie, vorm, kleur, perspectief. Ook de verven zijn eigenhandig geprepareerd op voorhand. Alles staat klaar en er wordt snel geschilderd: één namiddag is meestal voldoende. Alhoewel het erop lijkt, is het geen action painting werk: er is immers geen toeval te bespeuren in zijn schilderijen, ondanks de grote dynamiek die in zijn schilderijen gevat is. Alhoewel uit dit doek het misschien niet zou blijken, is Jan De Vliegher ook een geweldige colorist die felle, primaire kleuren niet schuwt. Die kleuren verhogen de aanstekelijke vitaliteit die uit zijn doeken springt. Een aanslag op onze zintuigen, maar hoe weldadig. Jan De Vliegher heeft ganse reeksen doeken geschilderd rond thema’s als interieurs, tuinen, bloemen, vissen, glazen, karaffen, borden en bustes en daarin schildert hij eigenlijk altijd zeer impressionistisch: dit past het best bij zijn snelle manier van schilderen. Het zijn de lichtweerkaatsingen die het werk een tinteling geven en tot leven brengen, die hij met een paar witte verftoetsen perfect weet aan te brengen. Het licht is de algemene blikvanger die het beeld in beeld brengt. Het Nieuw Impressionisme 2.0?