STIJN COLE

De schilderijen van Stijn Cole zijn doorgedreven abstraheringen van landschappen. Cole reduceert fotografische landschappen tot opsommingen van kleuren, 16 x16 of 256 in totaal, evenveel kleuren als een beeld op internet telt. Deze kleuren worden door de computer op volgende van licht naar donker gerangschikt. Hij schildert op basis van die digitale gegevens elke tint in een afzonderlijk vak van een groot raster. De toeschouwer ziet dus een opeenvolging van ingekleurde vierkanten van licht naar donker. Ze roepen opnieuw een landschap op, zonder er echt één te tonen. Stijn noemt ze colorscapes. Er is ruimte voor imperfectie, de glans van de verf beïnvloedt het beeld, de toetsen zijn duidelijk voelbaar, de rasterlijnen zijn met de losse hand geschilderd: het métier wint terrein ten opzichte van het concept. Hierdoor krijgen de werken steeds een technisch en clean, maar kleurrijk karakter. Niettemin zijn ze door hun onderwerpskeuze heel poëtisch. Met zijn schilderijen doorbreekt Stijn Cole het technische uiterlijk van andere landschapschilderijen. Het schilderen wordt gereduceerd tot de essentie, het mengen en ordenen van kleuren.

‘Al mijn werken gaan over hoe het landschap onder invloed van het zonlicht constant evolueert. Daar was het ook al de impressionisten om te doen. Maar dat is 150 jaar geleden. Ik vind mezelf ook een beetje een impressionist. Alleen gebruik ik de hedendaagse media. Het gaat over de kleuren, het gaat over het licht’ S.C.

Stijn Cole gaat echter verder. Hij is  ook een begenadigd tekenaar met potlood en papier. Op groot formaat tekent hij een landschap op een quasi romantische 19-eeuwse manier, heel gedetailleerd en realistisch, Caspar David Friedrich achterna, zijn grote voorbeeld. Van hetzelfde landschap maakt hij ook een ‘colorscape’ en presenteert beide schilderijen, de zwart-wit tekening en de colorscape, allebei even groot van formaat, als één landschap, één werk, een diptiek.